W Polsce coraz częściej można zaobserwować przykłady projektów i akcji, których celem jest zwiększenie dostępności do przestrzeni publicznej dla osób niepełnosprawnych. Oprócz likwidacji barier architektonicznych, przygotowywane są specjalne oferty programowe skierowane dla danej grupy osób niepełnosprawnych. Opracowywane są liczne rozwiązania przydatne osobom z niepełnosprawnością ruchową bądź dysfunkcją wzroku czy słuchu. Większość udogodnień wprowadzanych jest stopniowo, co jest to związane z możliwościami finansowymi danej instytucji. Wszystko po to, aby przeciwdziałać wykluczaniu z życia społecznego osób ze względu na ich niepełnosprawność.
W krajach zachodnich od wielu lat rozwijana jest idea miejsc przyjaznych dla osób z autyzmem (ang. autism friendly spaces). Również w Polsce, coraz częściej podejmowane są działania na rzecz osób z zaburzeniami ze spektrum autyzmu (według badań obecnie najczęściej występującymi zaburzeniami rozwoju u dzieci). Stworzenie szansy osobom z autyzmem na jak najpełniejszy udział w życiu społecznym wymaga uwzględnienia potrzeb tej grupy już na etapie projektowania rozwiązań, a potem w trakcie ich wdrażania. Trzeba wziąć pod uwagę to, że ta grupa osób inaczej poznaje świat, inaczej komunikuje się i w odmienny sposób wyraża swoje potrzeby. Zazwyczaj ludzie z autyzmem są odbierani jako dziwnie zachowujący się i niechętnie nawiązujący kontakt z otoczeniem. Dlatego opracowanie uniwersalnych rozwiązań dedykowanych tej grupie jest procesem złożonym, wymagających od placówki zachowania równowagi pomiędzy potrzebami osób z autyzmem, a możliwościami otoczenia.
